We leven in een tijd waar de samenlevingscomplexiteit voor veel mensen steeds ingewikkelder en onbegrijpelijker wordt en de samenhang tussen verschillende grote processen verdwenen lijkt. Globalisering, technologisering en individualisering leiden tot vervreemding en versplintering van de samenleving. Hierdoor wordt het voor mensen moeilijk om vanuit de eigen integriteit te blijven handelen. Dat kan tot gevolg hebben dat er stilstand ontstaat. Waarbij veel oordelen worden geveld. Het lijkt alsof de inbedding van mensen en organisaties in de samenleving en de veerkracht die dat oplevert, aan het verdwijnen is. We missen vertrouwen en toewijding; begrippen die uitdrukking geven aan de wijze waarop mensen resoneren ten opzichte van elkaar en maatschappelijke ontwikkelingen.
Als ervaren Interim Bestuurders zijn we telkens weer in aanraking gekomen met ontsporing en ontheemding meestal als gevolg van verstoring in relaties. Teun Leuftink van het Bronckhorst Instituut, onderzoekt dit fenomeen. Hij constateert dat er veel sprake is van particulier initiatief: om ergens bij te horen, om te veranderen wat niet goed gaat en om te vernieuwen. Groeien we als samenleving toe naar nieuwe paradigma’s? En wat kun je leren van initiatieven in de samenleving om de inbedding, de veerkracht weer terug te krijgen? Hoe kun je weer komen tot constructieve en wederkerige transacties, ofwel: afspraken en samenwerking vanuit inbedding, vertrouwen en saamhorigheid?
Op kleine schaal zijn hier voorbeelden van te vinden. Leuftink beoogt met zijn onderzoek daarin dan ook de universele componenten te vinden waarmee zij ook op grote schaal toepasbaar zijn. Om het zoeken naar elementaire componenten en integrale composities in te bedden en van veerkracht te voorzien heeft hij een model ontwikkeld waarmee de verhouding tussen het situationele particulier initiatief en de universele maatschappelijke ontwikkeling in verband wordt gebracht. Deze twee autonome en authentieke krachtenvelden zijn interdependent en complementair. Dat ze soms niet met elkaar kunnen verkeren betekent niet dat ze zonder elkaar kunnen bestaan. De actuele trend tot wedijver is wellicht een nuttige referentie voor gemeenschappelijkheid in tijden van versplintering, maar is geen optie voor het open tegemoet treden van de actuele en autonome ontwikkeling van moderniteit. Het ontfermen over en het vormen van aansprekend en uitdagend maatschappelijk perspectief en potentieel blijft een gemeenschappelijke opgave voor iedere deelgenoot. Dat is de sleutel voor collectieve en individuele ‘experimentele ecologische tussenkomst en transformatie’, ofwel: met behulp van experimenten op het gebied van samenleven en -werken komen tot verandering.
Waar Leuftink de universele toepasbaarheid onderzoekt, gaat Mieke van den Broek-Hanskamp aan de slag met het begeleiden van de experimenten.
Wat zijn situaties waar deze begeleiding wenselijk is? - wanneer jouw organisatie zich bevindt in een situatie waar vertrouwen en toewijding onder druk zijn komen te staan - waar de onbevangen en duurzame veerkracht om oplossingen te bedenken verdwijnt - waar overzicht en samenhang verloren raken - waar de buitenwereld niet meer weet waar jouw organisatie voor staat en gaat - en waar sprake is van verlies van zingeving en verbondenheid - wanneer steeds opnieuw initiatieven worden genomen die tot mislukken gedoemd lijken
Als fellow travellers werken we samen met alle betrokkenen aan een nieuw en duurzaam evenwicht in de organisatie. We doen dat met ‘Integriteit als Methode’, we resoneren op wat de mensen in de organisatie te bieden hebben en gaan daarbij uit van zingeving en verbondenheid.
Mieke werkt hierbij nauw samen met het Bronckhorst Instituut. Bekijk voor meer informatie over dit onderwerp de site:
Je kunt hierover met ons contact opnemen voor een eerste, gezamenlijke verkenning.